It's a silly place

Ik probeer eens in de maand een film over/ met Koning Arthur en de ridders van de Ronde Tafel te bespreken en voor de maand mei bespreek ik Camelot (1967). Deze film is geregisseerd door Joshua Logan (Paint Your Wagon) en met belangrijke rollen voor Richard Harris (Gladiator, Harry Potter and the Philosopher's Stone), Vanessa Redgrave (Cars 2), Franco Nero (Django Unchained, Cars 2) en Laurence Naismith (Jason and the Argonauts). Het is een verfilming uit 1967 van een musical (ook Camelot) uit 1960. En dit is ook een musical, met veel liedjes.  

Camelot!

Deze film heeft voor mij nog wat persoonlijke curiositeitswaarde. Toen mijn moeder deze film keek (in 1977 pas), was zij op zoek naar een mooie naam voor een meisje. Zij twijfelde na het zien van deze film tussen Vanessa, naar Vanessa Redgrave, die Guinevere speelde en Jennifer, de moderne versie van Guinevere. 

De Nederlandse popzangeres Vanessa was in deze tijd nog onbekend (ze had haar doorbraak in de vroege jaren '80). Maar zij werd in de jaren daarna een vaste verschijning in de hitlijsten en roddelbladen. Mijn moeder koos uiteindelijk Jennifer. Het had maar een haartje gescheeld of ik had Vanessa geheten!

De andere Vanessa (in 1995)

Vanessa Redgrave (1967)

Vanessa of Jennifer...beslissingen, beslissingen...

Spoilers

Dan door naar de film zelf. Het verhaal opent met Koning Arthur (Harris), die zich klaarmaakt voor een strijd tegen Lancelot (Nero). Op advies van Merlijn (Naismith) blikt hij terug op hoe het allemaal zo heeft kunnen komen. Hij denkt terug aan de dag dat hij  moest trouwen met Guinevere (Redgrave). Beiden hadden er niet veel zin in, maar zij troffen elkaar in het woud en wisten van elkaar niet wie zij waren. En zo kwamen ze nader tot elkaar voor het huwelijk plaatsvond. 

Het huwelijk tussen Arthur en Guinevere was erg gelukkig. En Arthur worstelt met allerlei plannen om wat meer beschaving te brengen in Brittannië. En zijn Guinevere steunt hem daarbij. Hij wil dat ridders nobele mannen zijn, die werken aan rechtvaardigheid, in plaats van hun eigen, kleine problemen. Hij wil een ronde tafel inrichten en zo een beperkte vorm van democratie introduceren. Steeds meer ridders komen op dit idee af. Waaronder de Franse ridder Lancelot du Lac (Nero). Dit is een beetje een blaaskaak en Guinevere heeft meteen een hekel aan hem (in het echte leven vonden Redgrave en Nero elkaar erg leuk op de set, wat kort daarna tot een kind leidde). 

Guinevere probeert een aantal ridders zover te krijgen dat zij Lancelot uitdagen. Maar Lancelot is echt zo goed als hij zegt en verslaat hen allemaal. Daarmee verandert ook Guineveres kijk op Lancelot. En al snel heeft Arthur door dat er het een en ander speelt in zijn eigen huishouden. Maar Arthur houdt van zijn vrouw en zijn beste vriend en besluit om de affaire te negeren. De ronde tafel en het introduceren van wetgeving blijkt een succes en Arthur richt zich daarop.

Maar de mensen roddelen graag en ridders die refereren aan de affaire tussen Guinevere en Lancelot worden door Lancelot ongenadig in elkaar geslagen en daarna door Artur verbannen. Dit leidt tot veel boze ridders. Bovendien komt Mordred naar het hof. Hij is een bastaard van Arthur en wil graag erkend worden. Wanneer hij zijn zin niet krijgt, gaat hij problemen creëeren en hij stookt de roddels nog wat verder op.
Wanneer Arthur een nacht van het kasteel wegblijft, regelt Mordred het zo dat Guinevere betrapt wordt in de kamer van Lancelot. Het leidt tot een gevecht, Lancelot weet te ontkomen. En Guinevere wordt gevangen gezet. En nu is er wettelijk toelaatbaar bewijs voor het overspel en verraad van Guinevere. En Arthur staat voor de vreselijke keus om óf zijn vrouw ter dood te laten brengen, of zijn levenswerk ten aanzien van wetgeving bij het oud vuil te zetten.
Arthur laat weten dat Guinevere ter dood gebracht zal worden voor haar misdaden. Maar hijzelf en verder bijna iedereen hoopt dat LAncelot haar zal redden. Lancelot stelt niet teleur, maar tijdens de reddingsoperatie komen veel goede ridders om. De overlevenden eisen wraak op Lancelot en zo komen we weer uit bij het begin van de film. 

De muziek van Camelot

Conclusie

Het is een wat onevenwichtige film. Aan de ene kant redelijk kluchtig. De Koning en de aanstaande Koningin herkennen elkaar niet en worden zo toch verliefd. Lancelot is hilarisch als volstrekt over-the-top ideale ridder. En Pellinore wordt een soort comic relief als bijna demente ridder die zich niet kan herinneren van welk land hij koning was. De make-up van Richard Harris is ook extreem.
En aan de andere kant wordt Arthur diep gekweld door de emotionele affaire tussen zijn vrouw en Lancelot, zijn beste vriend. En de verhouding tussen Arthur en zijn zoon Mordred is ook erg beladen en gekweld.
Leuk om eens te kijken, bijzonder dat dit een musical is. Maar het is geen hele goede of meeslepende film. 

Eindeloze oorlog

Zoals jullie weten ben ik een fikse fan van de MCU en doe ik mijn best om de films in de bioscoop te zien. Enige tijd geleden was Sander al met de oudste kinderen en vrienden D. en J. naar Avengers: Infinity War (2018) geweest. En de kinderen hebben keurig hun mond gehouden over wat er allemaal gebeurde. Na de meivakantie had ik eindelijk tijd om met een collega naar deze film te gaan. Aan het einde van de werkdag gingen we naar de Cinemec in Ede. We hadden niet zoals bij Thor Ragnarok de zaal geheel voor onszelf, maar moesten hem met 15 andere mensen delen.

Iedereen doet mee!

Infinity War is geregisseerd door Anthony en Joe Russo, die ook verantwoordelijk waren voor Winter Soldier en Civil War. Alle eerdere helden uit de MCU zitten er weer in. Maar er is een belangrijk nieuw gezicht, dat van Thanos, gespeeld door Josh Brolin (Hail, Ceasar!, No Country for Old Men). Naar deze film heeft de hele MCU al tien jaar toegewerkt natuurlijk. De eerste hints van de betrokkenheid van Thanos werden al duidelijk in The Avengers, The Guardians of the Galaxy en Avengers: The Age of Ultron. Maar in bijna alle MCU films wordt er wel gerefereerd aan de Inifinity Stones, die een belangrijke rol spelen bij het ontstaan en in stand houden van het Universum.

Spoilers

De film opent waar we gebleven zijn in Thor: Ragnarok. Thor is met de Hulk en de laatste vluchtelingen van Asgard op weg naar de aarde. Maar onderweg treffen ze Thanos, die meteen de toon zet voor de rest van film. De Asgardians worden grotendeels weggevaagd, Loki en Heimdall sterven en Thor en de Hulk moeten machteloos toezien hoe een van de Infinity Stones gestolen wordt.

En dan gaat het verder. Thor wordt gered door de leden van de Guardians of the Galaxy en de Hulk voegt zich bij Dr. Strange en Tony Stark (die van plan is te trouwen met Pepper Potts, de relatiecrisis uit Civil War is kennelijk overwonnen). Ze willen Captain America erbij roepen, maar Tony durft dat na de ruzies in Civil War niet aan (mijn hemel man, het lot van de wereld hangt in de waagschaal, hou op met zeuren).
Maar Thanos heeft zijn medewerkers al naar de aarde gestuurd en ze landen in New York en Edinburgh. In New York worden Tony Stark en Dr Strange en companen vakkundig in elkaar geslagen en wordt Dr. Strange met zijn Infinity Stone ontvoerd. Tony en Spiderman zetten de achtervolging in, terwijl het ruimteschip weer verdwijnt.
In Edinburgh overvallen de medewerkers van Thanos Scarlet Witch en Vision, die een geheime, romantische get-together hadden. Gelukkig worden ze tijdig ontzet door Captain America en Black Widow. Zij weten te ontkomen en vluchten naar Wakanda.

Ondertussen zijn Peter Quill en de rest van de Guardians of the Galaxy in de ruimte op zoek naar Thanos. Ze vinden hem ook, maar moeten het tegen hem afleggen. In de scenes tussen Thanos en zijn geadopteerde dochter Gamora zien we ook iets meer van Thanos' motivaties. Wanneer hij dan met Gamora de Infinity Stone moet halen waarvoor hij een offer moet brengen, zien we ook hoezeer hij gecommitteerd is aan zijn plan, wanneer hij zijn geliefde dochter in de afgrond gooit (en dat zag ze zelf niet aankomen! Jeetje mens, had hem een duw gegeven terwijl hij op de rand stond).

En zo gaat het de film door. Thanos werkt een lijstje met Infinity Stones af. De helden proberen in wisselende samenstellingen hem tegen te houden en verliezen daarbij iedere keer. Net zo lang totdat Thanos naar de aarde komt, slag levert bij Wakanda en daar de laatste Infinity Stone van Vision steelt. Dan voert hij zijn plan ook uit, om de helft van de bevolking van het universum te doden en zo te voorkomen dat iedereen elkaar zal bevechten om steeds minder bronnen.
De helden die lang genoeg overleven, om dit te zien, zijn hier zelf ook slachtoffer van een een deel sterft dus en verandert in stof. Een erg beangstigend en deprimerend einde, het deed mij denken aan het einde van de laatste Shrek film.

Conclusies

Er zaten zeker leuke of slimme momenten in de film. Peter Dinklage als Asgaardse Dwerg Eitri en daarmee één van de grootste karakters van de film, is heel goed. Nog historisch accuraat ook, aangezien de Alfar uit de Noorse Mythen tegenwoordig door het leven gaan als Dwergen, maar in de Noorse Mythen niet altijd kleiner waren dan mensen.
Verder was het zeker ook leuk om alle deelnemers uit de films bij elkaar te zien en te zien hoe zij in andere samenstellingen met elkaar samenwerken en op elkaar inspelen.
Thanos was natuurlijk een onmenselijk en krankzinnig buitenaards monster, maar zijn motivatie en overtuiging dat hij (op de lange termijn) de juiste keuzes aan het maken was (in zijn eigen hoofd dan), kwam wel goed naar voren. Eigenlijk kun je zeggen dat dit zijn film was. Hij was op een queeste en ruimde verschillende soorten uitdagingen uit de weg en wist uiteindelijk tegen een hoge prijs zijn doel te bereiken.

Hopelijk loopt het in het vervolg beter af voor de helden.

Verse vlierbloesem siroop

In mei staat de vlier ook in bloei. Vorig jaar maakte ik een klein beetje vlierbloesemsiroop. Maar dit jaar is de vlier gegroeid en had veel meer bloemenschermen.

Dus ik knipte een flinke bak vol met vlierbloesemschermen. En eenmaal in de keuken haalde ik zoveel mogelijk steeltjes en beestjes weg (de beestjes zijn een beetje icky, maar later goed zeven en je drinkt ze niet op). Toen zo een twee liter heet water eroverheen (dan staan de bloesems net onder) en een nachtje laten staan.

De volgende morgen had ik zeer donkerbruine drab die ik eerst door dubbelgevouwen neteldoek zeefde en later nog een keer door drie lagen keukenpapier, om echt echt echt alle beestjes eruit te krijgen. Toen had ik nog steeds behoorlijk donkerbruin sap over en ik maakte me een beetje zorgen, dat herinnerde ik me niet van de vorige keer.
Maar nadat ik het sap kookte, met zeker 500 gr suiker (meer kan ook, dan wordt het zoeter) en een aan stukken gehakte citroen, klaarde de siroop aardig op. En toen kon ik twee flinke flessen vullen met vlierbloesem siroop, die weer verdund kan worden met water, spa of wijn. Over ijs is het ook heerlijk.

Recepten van andere mensen voor vlierbloesemsiroop:
Van Hugh Fearnley Whittingstall
Van Jamie Oliver
Vlierbessen

Kilo's Rabarber

Het tuinierseizoen is alweer in volle gang. Het lijkt nog maar kort geleden dat ik bonen heb geplant met heel koud weer of dat de courgette en pompoenzaadjes opkwamen in mijn vensterbank. Maar inmiddels is het alweer tijd om te oogsten en te verwerken. De rabarber gaat namelijk als een speer.

Rabarber in knop

Inmiddels heb ik na een aantal vermeerderingspogingen wel 4 Rabarberstruiken. Om de oogst enigszins in de hand te houden, zal ik dit jaar maar van 3 van de 4 struiken oogsten en de 4e laat ik in bloei schieten. 

En dat heb ik geweten! In aanloop naar de Spellendag ben ik gaan oogsten en ik kwam uiteindelijk thuis met wel 7 kilo aan rabarber. Een deel ging in de Rabarberschuimtaart voor die middag, een deel werd rabarbercompote voor over de yoghurt. Een deel ging nog mee met vriendin J. die ook van koken houdt. En de rest ging in stukjes in bakjes in de vriezer. De vriezer zat helemaal stampvol.

Later die week kwam het verzoek of we wat taarten wilden bakken om te kunnen eten tijdens het afscheid van onze vriendin Rian. Toen heb ik weer een rabarberschuimtaart en een gemengd fruit -cobbler gemaakt met onder andere veel Rabarber erin. Deze taarten maakte ik vaak voor de spellendagen, verjaardagen en andere bijeenkomsten en Rian heeft deze vaak genoeg bij ons gegeten.

Het recept voor de rabarberschuimtaart is hier te vinden, maar voor de volledigheid schrijf ik het nog eens uit.

Benodigdheden
Merengue:

• 3 eiwitten
• 180 gr witte basterdsuiker (andere kleur mag ook, maar dan wordt de merengue donkerder,

Taartbodem:

• 175 gr bloem
• 80 gr boter 
• Een beetje ijskoud water

Vulling

• 700 gr rabarber in blokjes
• schil en sap van 3 sinaasappels
• 75 gr suiker (minder maakt de vulling zuurder, varieer naar eigen smaak)
• 3 eigelen
• 3 eetlepels maizena

Bereidingswijze

• Verwarm de oven voor op 190 oC
• Maak een deeg van de bloem en boter, voeg ijswater toe om een samenhangend deeg te krijgen. 
• Wikkel het deeg in plastic en leg minstens een half uur in de koelkast. ( ik maak het deeg ook wel eens een avond van te voren en laat het een nachtje rusten, kan prima). 
• Doe de rabarber met de sinaasappelsschil in een bak en zet ca. 25 minuten in de oven, tot de rabarber zacht is. 
• Rol het deeg uit en bekleed een taartvorm ermee. Bak het deeg ca. 25 minuten in de oven (dit kan gelijktijdig met de rabarber).
• Verhit een deel van de sinaasappelsap in een pannetje. Meng de rest met de maizena.
• Voeg het maizena mengsel bij het sap in het pannetje. blijf roeren tot het stijf wordt. 
• Voeg de eigelen toe aan het pannetje, blijf roeren.
• Voeg de zachte rabarber toe aan het pannetje, blijf roeren. 
• Doe de inhoud van het pannetje in de taartbodem. 
• Mix de eiwitten tot ze stijf worden. 
• Voeg beetje bij beetje de suiker toe en blijf mixen. 
• Doe het eiwit op de rabarber. 
• Doe de taart nog eens 25 min. in de oven.

Spellendag Lente 2018

Hemelvaart is weer geweest en dat betekent dat we ook weer een spellendag hebben georganiseerd. Deze keer werd de spellendag volledig overschaduwd door het slechte nieuws over een goede vriendin. Eigenlijk hadden Sander en ik er nog weinig zin in, maar we wisten dat sommige gasten al onderweg waren.

In a Carcasonne far far away...

Uiteindelijk hebben we maar een korte spellendag gehad, waar we zelf weinig van genoten hebben. Maar er werd nog wel Carcasonne Star Wars gespeeld. En onze oudste dochter bleek een passie van 30 Seconds te hebben ontwikkeld.

Dus we hebben wat vrienden gezien en wat spellen gespeeld, maar we werden volledig in beslag genomen door het nieuws over onze vriendin.

Kerst 2007
Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012
Kerst 2012
Hemelvaart 2013
Kerst 2013
Hemelvaart 2014
Kerst 2014
Hemelvaart 2015
Kerst 2015
Hemelvaart 2016
Kerst 2016
Hemelvaart 2017

Kerst 2017

Afscheid

De meivakantie, die zo leuk begon met een weekeindje weg en een kampeertripje is geëindigd in een persoonlijk drama. Onze goede vriendin Rian is overleden.

Rian in onze tuin (2012)

Rian was al jarenlang een vriendin van ons. Nog voor ons eerste kind werd geboren (en voor het bestaan van dit blog), kwam zij al bij ons over de vloer in Nijmegen om Ravenloft te spelen, en na onze verhuizing in Malden. De Ravenloft campagne heeft lang gelopen en met de maaltijden die erbij hoorden leerden we elkaar goed kennen. In de loop der tijd deed Rian ook mee aan de spellendagen, aan de foute filmavonden (Nude Nuns with Big Guns) en deelden we een passie voor tuinieren. 

En nu is Rian overleden na een brand bij haar thuis. Wij, de kinderen en veel van onze vrienden zijn helemaal van slag. En vandaag, een week later, was het afscheid van Rian. We zijn er met het hele gezin heen gegaan om afscheid te nemen. En iedereen moest flink huilen. De grote kinderen hadden nog een kleine toespraak geschreven en ik heb die van onze zoon nog voorgelezen. 

En nu moeten we maar zien hoe we de Pendragon campagne vorm moeten geven zonder haar, de spellendagen zullen nooit meer hetzelfde zijn en Oud en Nieuw vast ook niet meer. We zullen haar vreselijk missen. 

Weekeindje weg - Mestreech

Het was weer tijd voor ons jaarlijkse weekeindje weg zonder kinderen! Na onze tripjes naar Haarlem, Domburg, Texel, L'eau d'Heure, Brugge, Drenthe, Burgh-Haamstede, Ardennen, weer Texel en Brussel, was het nu tijd voor Maastricht! We hadden een appartementje op Kasteeldomein de Cauberg in het nabije Valkenburg en vanuit daar maakten we tripjes naar Maastricht en naar de Sint Pietersberg.

Bij de Haselderhof

Vrijdag

Vrijdag pakten we eerst alle spullen in. Toen zetten we onze meisjes af bij de ouders van Sander en even later onze zoon bij mijn ouders. En toen waren we klaar om te vertrekken naar Valkenburg, waar we zouden verblijven in Kasteeldomein de Cauberg van Landal. Daar hadden we een klein appartementje gehuurd. 

Die middag was het heerlijk weer en nadat we ons hadden geïnstalleerd in ons appartementje, zijn we Valkenburg ingegaan. Daar genoten we met prachtig uitzicht van een kopje koffie bij restaurant De Haselderhof, bij de ruïne van Valkenburg. Daarna nog even een wandelingetje gemaakt en toen gegeten bij een Thais restaurant. Dat was wel weer genoeg inspanning voor een dag en die avond sliepen we als roosjes.

Zaterdag

Bisschopsmolen

We stonden heel rustig op en na het ontbijt gingen we met de bus naar Maastricht, een ritje van een 20 minuten. In Maastricht hebben we lekker gewandeld en gewinkeld. We gingen naar Boekhandel Dominicanen, die in een oude kerk zitten. We hebben gelunched met lekkere taart bij de Bisschopsmolen, een milieubewuste bakkerij die nog steeds maalt met een van de oudste molens van Nederland.

St. Janskerk (rood) en St. Servaaskerk

We maakten nog een wandelingetje langs de stadmuren en we aten een vroeg avondmaal in Biercafé de Zwaan. 

Zondag 

Zondag hebben we traditiegetrouw besteed aan een lekkere lange wandeling. We hadden hiervoor de St. Pietersberg uitgezocht. We volgden de bordjes voor een wandeling van 10 km. En die leidde ons rond de St Pietersberg, met mooie uitzichten over Maastricht. We kwamen nog langs de enorme ENCI fabriek, waar mergel wordt gewonnen voor de cementindustrie. En we liepen zelfs nog een klein stukje België in en weer terug.

ENCI Fabriek

Na afloop van de wandeling hebben we nog genoten van een stevige lunch, waar we wel aan toe waren.

Een doline, een soort verzakking in het landschap. 

Die avond hebben we weer lekker rustig een spelletje gespeeld, terwijl in de rest van Nederland het noodweer losbarstte.

Maandag

Eerst ruimden we al onze spullen op en leverden we de sleutel in. Daarna maakten we nog een wandeling door de Fluweelgrot onder de Ruïne van Kasteel Valkenburg en daarna liepen we nog rond in de Kasteelruïne zelf. 

het drama van Waleram en Alix

 Daar kwamen we nog in aanraking met de legende van Kasteel Valkenburg. Eens woonden er twee broers in het kasteel, Reginald en Waleram (of Walram). En beiden werden verliefd op prinses Alix (of Alex) van Kleve (dat natuurlijk vlakbij ons ligt) of Gulik. Maar Alix was natuurlijk maar verliefd op een broer, de jongste van de twee. Dus in de huwelijksnacht worden de jonge geliefden gedood door de jaloerse broer Reginald, die daarna wegvlucht. Tot in de eeuwigheid dobbelen een duivel en een engel om zijn ziel. Dit verhaal kende ik al uit het Boek Nederlandse Sagen van Cor Bruijn.

De grotten dienden ook als schuilkerk

De grotten, of eigenlijk groeve (want de grot is ontstaan door het uitgraven van mergel), hebben een lange tijd ook gediend als schuilplaats. Eerst als schuilkerk, toen Katholicisme wat minder populair was in Nederland. Maar later hebben er ook mensen geschuild tegen het oorlogsgeweld van WOII.

De ruïne van Valkenburg

De kasteelruïne heeft ook een roerige geschiedenis gekend. De ruïnes zijn meerdere keren opgebouwd en uitgebreid. En het fort is ook meerdere keren van eigenaar gewisseld in het roerige grensgebied. Maar uiteindelijk werd alles definitief verwoest door Stadhouder Willem III, die niet wilde dat het nog een keer in Franse handen kon vallen.

En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan en de kinderen te halen. Die hadden een heerlijke tijd gehad bij hun grootouders. En ze waren alweer druk plannen aan het maken voor de volgende logeerpartij. 

De Kleine Geul op Vrijdag

Oh, en het noodweer van zondagavond was in Limburg echt heel heftig. Wij merkten er weinig van. Maar toen we maandag nog even door Valkenburg liepen, zagen we dat de Kleine Geul was veranderd van een schattig beekje in een kolkende modderstroom. Indrukwekkend!

De Kleine Geul op maandag

Al met al weer een heerlijke weekeindje gehad. En ik denk dat het niet lang meer duurt voor de kinderen niet meer naar opa en oma hoeven.