The Knights of the Round Table

Elke maand een film over de avonturen van Koning Arthur en de Ridders van de Ronde Tafel! Eens kijken of ik dat vol kan houden. Voor februari heb ik gekeken naar Knights of the Round Table (1953). Deze film is geregisseerd door Richard Thorpe en Koning Arthur wordt gespeeld door Mel Ferrer, Lancelot door Robert Taylor en Guinevere door Ava Gardner. Verder is er nog een kleine rol voor Niall McGinnis als de Groene Ridder. Hem kennen we nog uit Jason and the Argonauts.
Deze film was onderdeel van een thematische trilogie met dezelfde regisseur en Robert Taylor als de knappe held van het verhaal. Het eerste deel was Ivanhoe en het derde deel was Quentin Durward. Dit is een film die flink uitpakt. Veel scenes zijn buiten opgenomen, er zijn massa-scenes met veel extra's in beeld. De ridders, hofdames en paarden zijn allemaal prachtig aangekleed in mooie kleuren.  Er wordt veel muziek en geluidseffecten gebruikt. Het was duidelijk de bedoeling dat dit een imposante film zou zijn.

Vrouwen, duels, gevechten!

Spoilers!

De film opent met een scene van een verwoest dorp. Een stem vertelt dat sinds het vertrek van de Romeinen, iedereen zich een koning noemt en men elkaar bestrijdt, waar de gewone man het slachtoffer van is. 

Het zwaard in de Steen

Koning Arthur rijdt met zijn gevolg door het verwoeste landschap. Zij betreuren alle bloedvergieten en geweld en zouden willen dat er meer vrede was. Arthur en zijn gevolg hebben in een geruïneerde kapel een ontmoeting met Morgan (Anne Crawford), zijn stiefzus en haar zoon Modred (Stanley Baker). Arthur claimt het koningschap, maar Morgan zegt dat hij een buitenechtelijke zoon van zijn vader is. Zij daarentegen is geen bastaard en haar zoon is daarmee de legitieme opvolger van de Koning. 

(Interessant, het hele plot van Arthur die een kind verwekt bij zijn halfzus is hiermee dus het raam uit.)

Gelukkig weet Merlijn, adviseur van de Koning uitkomst. Er is hier een aambeeld met een zwaard erin. Degene die dat zwaard los weet te trekken, is de rechtmatige koning. Uiteraard weet Arthur het zwaard te trekken, maar Modred accepteert dat niet. Er wordt besloten om binnenkort met alle koningen bijeen te komen bij de Cirkel van Stenen (Stonehenge) om deze kwestie voor eens en altijd op te lossen. 

Lancelot wordt geïntroduceerd
Lancelot rijdt door Brittannië en treft daar een jonge, wat naïeve vrouw. Zij is Elaine en meteen verliefd op hem. Hij is iets wereldwijzer, maar wel gecharmeerd van haar aandacht. Met haar rijdt hij door een woud waar soldaten van Modred ook in hinderlaag voor Arhtur liggen.
Lancelot moet Elaine verdedigen zich en het wordt een hevig gevecht. Gelukkig komt er een andere ridder aangereden die een handje toesteekt. Lancelot is niet gecharmeerd van zijn poging tot kill-stealing en zodra de overvallers dood zijn, gaat hij in gevecht met deze onbekende ridder. Zij zijn aan elkaar gewaagd, maar uiteindelijk is het de onbekende ridder die wint. Dit is natuurlijk koning Arthur. Lancelot geeft zich meteen over en zweert trouw. Vanaf die dag is er een diepe vriendschap tussen Arthur en Lancelot.

Bij de steencirkel
Alle vooraanstaande leiders en ridders hebben zich verzameld bij de steencirkel. Arthur en Modred gaan ten overstaan van de aanwezigen met elkaar in discussie over wie de meest geschikte koning zou zijn. Modred zet in op de voordelen en privileges van koningschap en adeldom. Maar Arthur wil juist koning worden om de verdrukten in zijn rijk te verheffen. Hij trekt een verband met de steencirkel, alleen door ondersteuning van alle stenen, kon zo een monument gebouwd worden.
De dicussie verloopt slecht en Arthur en de zijnen moeten vluchten. Hierbij duwt Lancelot een van de stenen om, om een barriere op te werpen voor de ridders van Modred, dat blijkt later nog erg symbolisch te zijn.
Die winter bivakkeren Arthur en zijn mannen in het veld. Zij maken zich op voor de strijd tegen Modred en zijn mannen in de lente. De manschappen van Arthur zijn in de minderheid en bestaan uit oude mannen en jongelingen. Maar gelukkig weet hij wel hoe hij ze moet leiden. Na een spectaculair gevecht weet Arthur dan toch te winnen van Modred.
Arthur vergeeft zijn tegenstanders en er heerst vrede over het Land. Lancelot kan het niet hebben dat Modred ook vergeven wordt, hij was de aanstichter van alle strijd en hij vertrouwt er nu niet op dat Modred zich zal gedragen. Maar Arthur wordt niet graag in het openbaar tegengesproken en de (voormalige?) vrienden gaan uiteen.

Guinevere wordt geïntroduceerd
Boos rijdt Lancelot door Brittannië. Daar komt hij enkele brutale schildknapen tegen die opscheppen dat hun heer allerlei ridders links en rechts verslaat. En nu heeft hij ook een mooie jonge maagd gevangen genomen! Lancelot kan dat niet laten zitten, verslaat de heer en bevrijdt de mooie jonge maagd. Hij realiseert zich niet dat dit Guinevere is en stuurt haar verder op haar reis.
Inmiddels heeft Lancelot spijt van zijn uitbarsting tijdens de vredesonderhandelingen en hij keert terug naar Arthur. Daar ziet hij ook Guinevere weer en hij realiseert zich nu wie zij is. Hij belooft niet alleen trouw aan Arthur maar ook aan Guinevere als zijn nieuwe Koningin.
Modred en Morgan blijven konkelen. Zij zien de groeiende liefde tussen Guinevere en Lancelot en moedigen dit aan om ruzie tussen Arthur en Lancelot te creëren. Maar Merlijn ziet wat er gaande is. Hij zorgt dat Lancelot huwt met Elaine en van het hof vertrekt.

De strijd in het Noorden
Lancelot gaat woest tekeer tegen de Picten, maar de strijd gaat maar langzaam. Ondertussen kwijnt zijn vrouw Elaine weg in een groot kasteel in het Noorden. Zij heeft gezelschap van haar broer Percival, die inmiddels een visioen van de Graal heeft gekregen.
Modred overtuigt de Picten dat zij beter nu vrede kunnen sluiten met Lancelot. Want dan keert hij terug naar Camelot en dan kan Modred daar zorgen dat de liefde tussen Lancelot en Guinevere weer opbloeit en het rijk van Arthur ondermijnd wordt. De picten vinden dit ook een briljant plan.

Weer in Camelot
Na de vrede in het Noorden keert Lancelot terug naar Camelot. Inmiddels is Elaine al gestorven in het kraambed. Guinevere vervoegt zich (heel dom) 's avonds laat, in de privévertrekken van Lancelot. Daar worden ze natuurlijk betrapt. Lancelot doodt een aantal mannen en vlucht met Guinevere. De ridders van de Ronde Tafel veroordelen Lancelot en Guinevere tot de dood.
Maar dan keert Lancelot terug. Hij geeft zich over aan Koning Arthur, die hem vergeeft en zijn straf omzet in alleen verbanning naar Frankrijk. De andere ridders zijn hier woest over en het conflict leidt tot een burgeroorlog.

De Burgeroorlog
De legers van Modred en Arthur treffen elkaar op het slagveld en gaan onderhandelingen aan. Dat lijkt goed te gaan. Arthur is bereid om de helft van zijn rijk op te geven voor vrede. Maar dan trekt een man toch zijn zwaard. Arthur en vele van zijn ridders sterven. Modred leeft nog en heeft zich teruggetrokken in zijn kasteel.
Lancelot verschijnt op het slagveld en wisselt de laatste woorden met een stervende Arthur. Hij krijgt het zwaard van Arthur en werpt dat in zee. Dan gaat hij nog even langs bij Guinevere, die nu in een klooster leeft. Dan neemt hij nog wraak op Modred en doodt deze ook. En dan keert hij terug naar het geruïneerde Camelot. Daar treft hij Percival en bekent Lancelot dat het zijn schuld is dat Arthur, rijk en zijn idealen ten onder zijn gegaan.
Maar dan verschijnt een groot licht, de graal en de stem van God. Lancelot is vergeven. Zijn zoon Galahad zal de Graal bewaken en alles is goed zoals het gegaan is.

Dit is een prachtige en imposante film. Ga vooral eens kijken.
Maar de film is ook wel een product van de jaren '50. Alle vrij expliciete seks is uit het verhaal gehaald. Morgan en Arthur zijn stiefzus en -broer. Dus kennelijk heeft de verleiding van Igraine door Uther, terwijl hij eruit zag als Gorlois nooit plaatsgevonden. Bovendien is Arthur niet de vader van Modred. En de affaire van Lancelot en Guinevere gaat ook nooit verder dan wat smachtende blikken, een paar cadeautjes en een enkele kus.
Daarnaast is Arthur ook expliciet Christelijk. Het zwaard en aambeeld is te vinden in een geruïneerde kapel. Tijdens zijn campagne tegen Modred wordt er kerst gevierd, waarbij Arthur ook een geschenk heeft voor Lancelot. Het huwelijk van Arthur en Guinevere is een zeer Christelijk huwelijk en uiteindelijk verschijnt de Graal om met de stem van God zegen te geven aan Lancelot en zijn acties.

The Shape of Water

Samen met vriend +D ben ik naar de nieuwste film van Guillermo del Toro, The Shape of Water gegaan. Guillermo del Toro kennen we natuurlijk van films als Crimson Peak, Pan's Labyrinth en de Hellboy-films. Hij maakt altijd sprookjesachtige films met monsters en een hoop engigheid. Verder zien we nog Sally Hawkins (Paddington), Richard Jenkins (Cabin in the Woods, Burn After Reading), Michael Shannon (Revolutionary Road), Octavia Spencer (Snowpiercer) en Doug Jones (Crimson Peak)
The Shape of Water is een typische Guillermo der Toro film, sprookjesachtig, met een monster en een ambigu einde.

Spoilers

Het verhaal begint met de ochtendroutine van Elisa Esposito (Hawkins), een jonge vrouw met een spraakgebrek. Zij werkt in een overheidslaboratorium als schoonmaakster. Het zijn de hoogtijdagen van de Koude Oorlog en de paranoia is enorm. Haar buurman Giles (Jenkins) ontwerpt advertenties en Zelda is haar beste vriendin en collega en is een zwarte vrouw (Spencer). 

Op een dag wordt er iets afgeleverd in het laboratorium door Kolonel Strickland (Shannon). Het blijkt een soort monster (Jones) uit het Amazone gebied te zijn en Strickland en de zijnen willen het onderzoeken om de opbrengsten te kunnen gebruiken in het ruimteprogramma. Ze zijn druk bezig om de Russen de loef af te steken. Die hebben al een hond in de ruimte gebracht (in 1957). Strickland en zijn meerdere, Generaal Hoyt willen het monster onderzoeken en dat gaat op hardhandige wijze. 

Elisa weet contact te leggen met het monster en realiseert zich dat het een intelligent wezen is. Omdat het wezen ook niet kan praten, net als zij, is hun relatie heel gelijkwaardig. Wanneer duidelijk wordt dat Strickland en Hoyt het monster willen ontleden, terwijl het nog leeft (gewoon, omdat het kan), bedenkt Elisa een plan om het wezen te redden. Zij krijgt hierbij hulp van haar buurman Giles, van collega Zelda en van een onderzoeker verbonden aan het laboratorium, die eigenlijk een Russische spion is. 

Elisa weet te ontkomen met het wezen en verbergt het in haar huis. Dat leidt af en toe tot problemen (hij eet de kat van de buurman op), maar ook tot een liefdesrelatie tussen Elisa en het wezen. Het wezen kan echter niet lang buiten zijn element leven, en het is duidelijk dat hij ziek aan het worden is. Hij moet snel terug naar het open water. 

Ondertussen is de verdwijning van het monster natuurlijk niet onopgemerkt gebleven. Strickland zet een enorme zoekactie op gang, maar hij ziet de schoonmaaksters volledig over het hoofd. Hij vindt wel de Russische spion en na enige marteling, laat die vallen dat het de schoonmaaksters waren. 

Het komt tot een confrontatie bij de haven. Elisa en het monster worden neer geschoten door een woedende Strickland. Maar het monster blijkt inderdaad meer gaven te hebben. Hij weet zichzelf te genezen van de kogels, doodt Strickland (eindelijk!) en neemt Elisa mee onder water. Daar transformeert hij haar in een amphibie-wezen net als hijzelf. 

Deze film is een prachtige Horror-Romance. Het verhaal van de toenadering tussen Elisa en het monster is heel lief en schattig in beeld gebracht en komt geloofwaardig over. Maar de horror van de Koude Oorlog en de setting van spionage en paranoia wordt ook realistisch in beeld gebracht. En trouw aan de stijl van Del Toro zitten er ook wat echt onaangename scenes in. 

Het monster wordt bruut gemarteld met een enorm stroominstrument voor vee. Wanneer hij in woede terugslaat en vingers afbijt, geeft dat ook een onaangename, bloederige scene. Zeker wanneer de vingers later weer worden teruggevonden en aangezet bij het slachtoffer. 

Het verhaal achter de romantiek vraagt ook nog wel wat duiding. De setting is de vroege jaren '60, vlak voor de Cubaanse Raketcrisis. Vrouwen, gehandicapten en homoseksuelen (om nog maar niet te spreken over illegale immigranten uit Zuid-Amerika) worden stelselmatig gediscrimineerd. En het geloof in de kennis en kunde van Blanke Mannen wordt overduidelijk gemaakt. 

Strickland is een proto-type van de ideale Amerikaanse man. Blank, succesvol, fysiek imposant en machtig. Maar bij nader inzien is hij eigenlijk een naar en gewelddadig mannetje, heeft een bizar groot stroomwapen voor vee nodig om zijn autoriteit te onderstrepen (werkelijk, zelden zo een opzichtig fallisch instrument gezien). Hij leidt een zeer doorsnee leven met zijn vrouw en twee kinderen. Wanneer hij seks heeft met zijn vrouw, maakt het hem niet veel uit wat zij ervan vindt, hij heeft liever niet dat ze dan geluid maakt en hij houdt zijn bloedende hand (met de weer aangezette vingers, blech) over haar mond. 

Maar Strickland wordt volledig onderuit gehaald door een klein groepje mensen die beduidend lager in aanzien staan omdat ze vrouw, zwart, gehandicapt, homoseksueel of buitenlands zijn. En hij krijgt ze niet te pakken. Zijn gebrek aan daadkracht hier kan zijn hele leven onderuit halen. 

Ergens krijg ik dan toch het gevoel dat de Mexicaanse Guillermo del Toro misschien ook iets wilde vertellen over de huidige toestand in de wereld. 

In ieder geval, een briljante film, gaat dat zeker zien. 

Bestelling is binnen

Ieder jaar bestel ik zaadjes voor het nieuwe moestuin seizoen bij +Vreeken's Zaden  en voor het seizoen van 2018 zijn ze nu binnengekomen! En ik kijk er wel naar uit om ze in te gaan zaaien.

Dit jaar ga ik voor het eerst Kapucijners of Grauwe Erwten zaaien. In het Jaar van de Peulvrucht heb ik verschillende keren Kapucijners gegeten. En daarna ook nog wel. Maar dat waren altijd gedroogde Kapucijners, die ik eerst liet weken, om daarna te koken. Nu wil ook wel eens bekijken of ze vers ook zo lekker zijn.
Verder kweek ik ook al jaren courgettes. En na gewone groene, gele en witte, wilde ik dit keer eens oranje Courgettes eten. Dus ik heb wat zaadjes van een gekke courgette besteld. En de zaadjes van de witte en gele courgettes van vorig jaar gaan binnenkort ook weer in potjes de grond.

Ondertussen zijn mijn tuinbonen, die ik vorige keer in bakjes plantte, al flinke jongens geworden. Die gaan deze week ook de grond in (dan is er tenminste weer ruimte voor de Grauwe Erwten). En hopelijk worden het dan flinke jongens, waar ik een hoop plezier van zal hebben.

Grauwe Erwten - Zaaien in januari of februari, onder glas (of binnen) en uitplanten in maart en april. Oogsten in juni tot en met Augustus. Ze worden wel 2m hoog, dus geef ze wat ondersteuning.
Courgettes - Zaaien in maart binnen. Uitplanten half mei. Oogsten vanaf juni tot en met september.

Pendragon LIV - Nieuwe gezichten

Na een bevreemdende campagne in Bretagne, komen nieuwe ridders nu weer bij elkaar om nieuwe avonturen te beleven. Dit keer worden er zelfs vreemde voorspellingen gedaan.

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Aloysius van Broughton
Gerben van Berwick St. James
Marc, zoon van Eliot de Wispelturige en Inga met de Grote Vlechten, Dochter van Octa van Kent, Zoon van Hengest van de Saksen.
Morgaine van Cornwall
Pellogres van Tisbury

Sarum, Salisbury, Vroege lente, 520 A.D.

De Saksische dreiging lijkt voorgoed verslagen. In Bretagne is de Frankische dreiging ook verslagen. Maar de Ieren hebben in het vorige jaar een gevoelige slag toegebracht aan Arthur en de zijnen. In het noorden van Brittannië hebben zij nu een stevige voet aan de grond gekregen. Het koninkrijk van Stangorre is nu in Ierse handen. Arthur's belangrijkste generaal was tenslotte in Bretagne.  

In Bretagne geniet Caulas van zijn oude dag en bereidt zijn achtste (8!) nog levende zoon voor op het koningschap van Bretagne. Van een afstandje regeert hij nog over Salisbury, Devon en Wessex. Maar de dagelijkse praktijk is allemaal in handen van zijn trouwe Joodse Steward Abraham Cohen, een nazaat van Simon Cohen, die al in 488 als steward voor Gilmere van Tisbury werkte. De familie van Tisbury heeft veel vertrouwen in hun Joodse onderdanen. 

Edward van Burcombe en Ignaeus van Broughton hebben zich vorig jaar bij de Faerie gevoegd en spelen ook geen rol van betekenis meer. Aloysius, een neef van Ignaeus, regeert nu over Broughton en alles wat daarbij hoort. 

Caulas geniet van zijn oude dag. 

In Sarum komen jonge ridders bij elkaar. Pellogres, de oudste zoon van Caulas, ontvangt hen. Hij hernieuwd zijn vriendschap met ridders Aloysius van Broughton en Gerben van Berwick St. James. Morgaine van Cornwall is ook langs, om een oogje te houden op haar pleeg-familie en vooral Brutus, die binnenkort oud genoeg is om over Steeple Langdford te kunnen heersen. 

Dan komt de heraut van Pellogres binnen en hij kondigt aan dat er een Saksische man met zijn gevolg aan de poort staat. Hij claimt dat hij Marc van Kent, zoon van Eliot de Wispelturige is! Sir Pellogres, Sir Aloysius, sir Gerben en Vrouwe Morgaine kennen Eliot de Wispelturige nog wel. Na de herovering van Kent huwde hij Inga van Kent, met de grote vlechten en kreeg kinderen met haar. Maar na de gefaalde Rebellie van Salisbury, vertrok zij met haar kinderen weer naar Kent. Pellogres denkt dat hier wel een slaatje uit te slaan is en heet Marc van Kent welkom in Sarum.

Marc is een imposante Saksische man, met een enorme snor. Maar hij stelt zich verder vriendelijk op en vraagt aan Pellogres of hij kan heersen over de landgoederen van zijn vader in Salisbury. Pellogres ziet hierin geen probleem, maar Marc moet dan wel eerst geridderd worden en trouw zweren aan Hoge Koning Arthur.

Om de zinnen te verzetten besluit Pellogres om een jachtpartij te organiseren in het Morgaine Woud, een groot woud in Salisbury. Dan kan hij nader kennismaken met de nieuwe ridders in Salisbury en met Marc, de Saks. De andere ridders gaan hier graag in mee en ook Vrouwe Morgaine wil een kans om te jagen met haar valken.
Eenmaal in het woud blijkt dat de ridder wel heel veel tijd hebben doorgebracht op het slagveld. Ze weten nauwelijks nog hoe zij moeten spoorlezen. Het is dankzij Sir Aloysius en Sir Pellogres dat zij nog iets weten op te jagen en niet allemaal hopeloos verdwalen.
Dan horen zij een stem:

"Trots is de ondergang van de Pendragons"

Een vreemde kreet om zo te bezigen in een verder verlaten woud. Maar de ridders slaat de angst om het hart. Zij weten dat dit ook het woud was, waar Hoge Koning Uther aan zijn einde kwam, nadat hij een Faerie had beledigd. Hij stierf tijdens een jacht door de hoeven van een Hippogriff. Is er hier nu weer een monster actief?

"Trots is de ondergang van de Pendragons"

Wanneer zij om zich heen kijken, zien zij een enorme Arend op een tak zitten. Deze herhaalt zijn kreet. Als hij ziet dat hij een publiek heeft, voegt hij daaraan toe:

"Trots is de ondergang van de Pendragons, vertel dit aan Arthur"

De ridders zijn erg onder de indruk en zij begeven zich naar Caer Gwent. Hoge Koning Arthur heeft besloten dat hij niet langer rond wil reizen. Nu de meeste gevaren geweken zijn, wil hij zich op een plek vestigen. Hij heeft gekozen voor een oude Romeinse stad en is deze nu helemaal opnieuw aan het inrichten. De ridders zijn hiermee erg in hun nopjes, de nieuwe hoofdstad ligt op ongeveer een dagreis van Salisbury. 

Na enig overleg besluit Arthur om met de ridders mee terug te keren naar Sarum en op zoek te gaan naar deze vreemde Arend. Wanneer de groep met de Hoge Koning weer terug is in het woud, vinden zij al snel de Arend weer. Deze geeft nog steeds aan dat trots de ondergang van de Pendragons zal zijn. Wanneer Arthur zegt wie hij is, onthuld de Arend dat hij eigenlijk Eliwlod ap Madoc ap Uther is, en daarmee een neef van Arthur. Sinds hij is veranderd in een Arend, heeft hij voorspellende gaven gekregen en hij zal Arthur er nu een paar doen. 

"Trots is de ondergang van de Pendragons. Tenzij jij te trots weet te beteugelen, zullen de Pendragons met jou ten onder gaan. Om te bewijzen dat ik gelijk heb, zal ik je vijf andere voorspellingen doen."

"Je zal bijna sterven en verdwaald raken in een veld vol stenen."

"Een boot vol kinderen zal je versteld doen staan en angst aanjagen."

"Een Witte Ridder zal ook een Monnik zijn."

"Je zal op een troon in Rome zitten."

"Je zoon zal Koning van Brittannië zijn." 

"Trots is de ondergang van de Pendragons. Wanneer jij niet leert om jezelf nederiger op te stellen, zullen al deze voorspellingen slecht voor je uitpakken. Nu is mijn missie volbracht en zal ik mij vervoegen bij de Koning der Arenden." 

Enigszins verbaasd keren de ridders terug naar Sarum. Zij spreken over de voorspellingen. Hoe kunnen deze slecht uitpakken? Arthur gaat kennelijk nog veel gebied veroveren. Bovendien zal zijn zoon na hem over Brittannië regeren. Maar Sir Aloysius en Sir Pellogres zijn niet gek, iedere voorspelling kan slecht uitpakken. Het is zaak om erop toe te zien dat Arthur nederig blijft. Misschien moeten ze inzetten op wat meer contact met zijn directe onderdanen. 

Die avond brengt Marc door in de oecumenische Kathedraal van Sarum. Deze is ooit nog gebouwd door zijn vader Eliot en Sir Caulas samen, als dank voor het overleven van de Slag bij Eburacum. Marc voelt zich er erg thuis. Zozeer zelfs, dat hij halverwege in slaap valt. Maar de volgende morgen wordt hij geridderd door Hoge Koning Arthur zelf en mag hij als Sir Marc door het leven gaan. 

Pellogres laat aan zijn zuster, Hoge Koningin Clare weten dat hij op zoek is naar een vrouw. Hij heeft gezien hoe zijn vader dat aanpakte, drie huwelijken met vrouwen, die allen stierven. Zijn vader leek nooit erg gelukkig te zijn met het gezinsleven. Voor zichzelf wil hij dat anders. Hij is rijk genoeg en hoeft geen vrouw om zijn invloed uit te breiden. Hij wil graag een partner voor het leven. Clare zegt dat zij zal helpen zoeken. Als Hoge Koningin worden bijna alle adellijke dochters naar haar hof gestuurd. 

Aloysius wil graag de rol van Marshall van Salisbury op zich nemen. 

Morgaine maakt van de kans gebruik om tegen Pellogres te schaken. Maar haar man Accolon heeft ook ambities. Hij zou graag een belangrijke rol vervullen aan het Koninklijk hof. Op die manier hoopt hij dat hij de belangen van Pagan Norgales wat beter kan verdedigen aan het toch vrij Christelijke Hof van Arthur. Morgaine zal kijken wat ze kan doen. 

Ook Pellogres ziet het tijd van Paganisme opkomen. Een oecumenische kathedraal in Sarum, de Saksen die ook Wodan aanhangen. En belangrijke familie van de koning die openlijk Pagan zijn. Hij is bang dat er misschien een religieuze strijd kan ontbranden, net nu de strijd tegen de Saksen wat rustiger wordt. 

Gerben wil een bruid. Hij vraagt aan Marc of hij misschien kan huwen met een van zijn jongere zusters. Marc twijfelt. De familie Burcombe en Berwick St. James hebben natuurlijk vaker onderling getrouwd. Maar zijn zussen zijn prinsessen van Kent en Gerben is niet meer dan een Banneret in Salisbury. Hij zal overleggen met Octa. 

Aan het hof vol Britten, die vol argwaan naar Saksen kijken, heeft Marc het wel moeilijk met allerlei steekjes onder water. Gerben en Aloysius houden hem scherp in de gaten, om niet opnieuw een oorlog te laten ontbranden. 

Dan komt het nieuws dat in Anglia de Saksen in opstand zijn gekomen. Na de herovering van dat gebied in 501 en na de Slag van Badon Hill leek het zo rustig. Maar de onderworpen Saksen komen in opstand tegen het schrikbewind van Hertog Hervis de Revel. 

Hoge Koning Arthur zendt Griflet om met een leger orde op zaken te stellen in Anglia. De ridders en Vrouwe Morgaine gaan mee, om een bijdrage te kunnen leveren. Eenmaal in Anglia aangekomen, blijkt dat de leider van de opstandelingen, Gorwin, zich heeft teruggetrokken in Fort Guinnon. Daar wordt hij nu belegerd door Griflet. 

Hertog Hervis de Revel is woest en hij staat erop om het Fort onder de voet te lopen en iedereen over de kling te jagen. Maar koelere hoofden bedenken zich dat de bewoners van Fort Guinnon voor een deel ook Britten zijn. Het is niet de bedoeling dat die allemaal worden afgeslacht door een heethoofd als Hervis de Revel. En nu de ridders Hervis de Revel in actie zien, begrijpen zij ook wat beter, waarom de Saksen in opstand komen. 

Sir Griflet heeft al een paar dagen onderhandelingen gevoerd met Gorwin, maar komt niet veel verder. Hertog Hervis de Revel wil nu aanvallen. Vrouwe Morgaine heeft nog wat tijd nodig om na te denken. Hertog Hervis de Revel werkt haar ook vreselijk op de zenuwen. Zij gebruikt haar magie om hem in een Wit Hert te veranderen. In paniek rent hij weg. 

De opstandige Saksen op de muren van Fort Guinnon zien dit ook. Zij overwegen hun positie nogmaals. Het leger onder leiding van Griflet is groot en kennelijk ook nog voorzien van Magie. Zij gaan de onderhandelingen opnieuw aan. Gorwin en de zijnen geven zich over aan Morgaine, die hen onder haar bescherming plaatst. Morgaine denkt terug aan de Rebellie van Salisbury en de manier waarop dat het leven heeft gekost van haar pleegvader. Zij wil vandaag heel genadiglijk zijn, om weer zo een drama te voorkomen. 

Morgaine weet het zo te regelen dat Gorwin en de andere leiders van de Rebellie van Anglia als gevangenen naar Hoge Koning Arthur gevoerd zullen worden, waar hij over hen zal oordelen. De andere Saksen en bevolking van Anglia staat nu onder haar bescherming. 

Maar wanneer de volgende morgen Hertog Hervis de Revel weer menselijke vorm heeft aangenomen, zal er iemand moeten boeten voor deze totale vernedering. Hij heeft geen wraak kunnen nemen op de bevolking en die Morgaine gaat ver voorbij aan de juiste plaats van een vrouw. Haar kan hij niet direct aanvallen, natuurlijk, als zuster van de Koning, maar hij kan haar wel raken waar het pijn doet, haar man. 

Hertog Hervis de Revel beledigt Accolon zo diep, dat hij wel tot een duel moet overgaan om zijn vrouw te verdedigen. 

"Je vrouw is een verraderlijke sloerie, die haar plaats niet kent. Met haar vuige magie bemoeit zij zich met de zaken van mannen. Zij had nooit deze rebellen onder haar bescherming mogen nemen. En jij bent een gecastreerde jongen, omdat je haar niet in de hand kan houden!"

Die belediging leidt tot een strijd tussen Hertog Hervis de Revel en Accolon, Prins van Norgales. Na een heftig gevecht, valt Accolon bewusteloos neer. Even nog hoopt het publiek dat Hertog Hervis genade zal tonen aan zijn verslagen vijand. Maar hij doodt Accolon, terwijl deze zich niet kan verweren. 

Morgaine is voor de tweede keer weduwe geworden en publiekelijk vernederd. Zij vat een haat op voor Hervis en alles wat met hem te maken heeft (Hate Duke Hervis de Revel 16). Maar ook Hoge Koning Arthur en Koning Uriëns van Norgales zullen niet blij zijn met Hervis. 

Er zit niet veel anders op. De opdracht van Hoge Koning Arthur is vervuld. De opstand in Anglia is gebroken. En met dit duel is bewezen dat Morgaine haar boekje te buiten is gegaan, met het tonen van genade aan Saksen. Hertog Hervis zal nu verder orde op zaken stellen in Anglia. 

The Sheik

Vijf jaar geleden alweer kreeg ik van +Sander een kindle voor mijn verjaardag. Daar stond toen de 50 Shades of Grey trilogie op. Ik heb al eens uitgelegd wat ik van die serie vond (gevaarlijke bagger). Maar nu lees ik een ander boek, dat we kunnen zien als de voorloper van 50 Shades. Het is The Sheik van E. M. Hull.

The Sheik is een boek uit 1919 is een voorloper van wat we nu Romance Novels of bouquetreeks romans noemen. En het is heel heel heel erg fout. Echt, heel erg. Een zeer zorgwekkende combinatie van huiselijk geweld, seksisme en racisme.

Spoilers

De jonge Diane Mayo is van plan om geheel alleen (zonder begeleiding van blanke mannen) een reis te maken door de woestijn van Biskra naar Oran (een tripje van bijna 700km). Ze wordt ontvoerd door een lokale Sheik, Ahmed ben Hassan. Deze misbruikt haar maandenlang. Ze weet te ontsnappen, maar wordt opnieuw gevangen genomen. Dan wordt ze toch verliefd op de Sheik, maar durft dat niet te laten blijken, ze zou zijn aandacht dan verliezen. Ze wordt ontvoerd door een andere Sheik, Ibraheim Omair, die haar ook wil misbruiken (en hij is oud, dik en lelijk, dus een nog ongeschiktere partner). Ze wordt gered door haar eerste ontvoerder en uiteindelijk blijkt deze toch ook verliefd te zijn op haar. En ze eindigen als een gelukkig koppel.

Of zo...

Verder commentaar

De parallellen met 50 Shades of Grey zijn enorm. In beide gevallen wordt een buitengewoon naïeve jonge vrouw overweldigd door een veel rijkere, veel machtigere, veel wereldser man. Zij protesteert tegen zijn aandacht, maar geeft uiteindelijk toch toe, omdat zij nergens anders meer heen kan. En haar gewelddadige overweldiger blijkt toch ook een geheim mee te dragen, dat zijn gedrag naar haar verklaart en excuseert. En beide boeken zijn verfilmd. The Sheik lanceerde de veel te korte carrière van Rudolf Valentino. En de scherpe randjes van het boek zijn wel verwijderd uit de film(s).

The Sheik was op meerdere vlakken zeer verontrustend. Het boek is behoorlijk racistisch. De Sheik wordt iedere keer beschreven als een Arabier. Zijn buitengewoon gewelddadige en wrede karakter en handelingen worden verklaard vanuit het feit dat hij een Arabier is (en daarmee dus fundamenteel anders dan Blanken). En het is duidelijk dat mensen met een nog donkerder vel uit nog zuidelijker Afrika nog lager op de ranglijst staan.
Maar dan blijkt bij de ontknoping dat de Sheik eigenlijk helemaal geen Arabier is! Hij is de zoon van een Britse Aristocraat (net als Diane zelf) en een Spaanse dame. Maar de dame verliet haar man in de woestijn van Algerije en kwam terecht bij de stam van de Sheik en werd opgenomen door de vorige Sheik, die toen haar zoon adopteerde als zijn eigen zoon. Uit woede over het feit dat zijn biologische vader zijn moeder zo slecht behandelde dat zij liever bij Arabieren ging wonen, ontwikkelde Ahmend Ben Hassan Jr. een enorme haat jegens Britten en vierde die bot op Diane, een vertegenwoordiger van de Britse aristocratie.
Dus in hoeverre is Ahmed ben Hassen "Arabisch" en is zijn wreedheid te verklaren door zijn opvoeding onder de "Arabische wilden"? In hoeverre heeft hij gewoon een verknipte persoonlijkheid die kickt op wreedheid en geweld? En in hoeverre heeft hij zelf een verknipt beeld over de mensen waartussen hij opgroeide? Denkt hij dat hij met zijn wrede en gewelddadige gedrag "echte Arabieren" zo goed mogelijk imiteert en op die manier zoveel mogelijk afstand schept tot de "beschaafde Britten"?
Ook een parallel met 50 Shades, Christian heeft een voorliefde voor BDSM ontwikkeld, omdat hij eigenlijk zijn moeder wil straffen voor zijn verwaarlozing van haar.

Het seksisme is ook erg verontrustend. Diane Mayo is volledig verkeerd opgevoed door haar veel oudere broer (haar ouders overleden kort na haar geboorte). Daardoor is haar vrouwelijke, empathische en liefdevolle kant nauwelijks ontwikkeld. Links en rechts wijst zij mannen af, kleedt zij zich heel mannelijk en onderneemt mannelijke dingen (zoals reizen door de woestijn van Algerije).
Maar gelukkig wordt zij ontvoerd door de Sheik, die met een methode van stelselmatige verkrachting, dreiging met geweld en vernedering ervoor zorgt dat Diane wat onderwerping en gehoorzaamheid leert. En zodra zij heeft geleerd dat zij mannen moet gehoorzamen, wordt zij werkelijk verliefd op har Sheik en hij kort daarna ook op haar. Deze ontvoering is het beste wat haar kon overkomen, eigenlijk.

En dan het geweld, het eindeloze, brute geweld. Jeminee zeg! Eerst wordt er al ingebroken in het appartement van Diane (om haar wapens onklaar te maken, merken we later). Dan wordt ze ontvoerd, gewelddadig verkracht (maanden lang, elke nacht). Verder moet ze toekijken hoe paarden en onderdanen van de Sheik mishandeld worden. Ze wordt opnieuw ontvoerd, dit keer door een lelijke, dikke man. Dus door hem misbruikt worden, zou pas echt erg zijn. En verder wordt ze de hele tijd vernederd.
Voor de volledigheid pak ik de signalen van huiselijk geweld er nog eens even bij, gewoon, omdat die boodschap zo vaak mogelijk herhaald moet worden.

1. Jaloezie - Check, de Sheik wil niet dat Diane tijd doorbrengt met andere mannen, zelfs niet met Raoul Saint Hubert, zijn beste vriend. 
2. Bezitterigheid - Check, de Sheik redt Diane in eerste instantie van een rivaliserende Sheik omdat zij van hem is. 
3. Controlerend gedrag - Check, de Sheik ontvoert Diane en houdt haar gevangen in zijn kampement, middenin de woestijn. Zij kan niet weg. En zelfs in dat kampement houden zijn bedienden en mannen haar in de gaten. 
4. Schelden - Niet echt, hij blijft een heer. 
5. Kleineren - Check, de Sheik noemt Diane weerspannig en slechts één van vele vrouwen. 
6. Bedreigen - Check, met verstoting.
7. Isoleren - Check, Diane kan niet vertrekken uit de woestijn. 
8. Stemmingswisselingen en wisselend gedrag - Check, soms is hij boos of gewelddadig en Diane weet nooit wanneer. 
9. Schuld geven aan anderen - Halve check, De Sheik schrijft zijn gedrag toe aan zijn vader, die zijn moeder zo mishandelde dat zij liever de woestijn inliep dan bij hem te blijven. 
10. Beslissingen nemen voor anderen - Check, De sheik bepaalt wat Diane draagt, doet, eet, of verder maar kan doen.

De Sheik is zo mogelijk nog gewelddadiger dan Christian Grey. Arme Diane, ze had nooit enige kans en de (vrij realistisch beschreven) Stockholm Syndroom was haar enige uitweg om nog iets van geestelijke gezondheid te bewaren. 

Ergens wil ik nu toch de film zien, die lijkt wat minder gewelddadig te zijn.