De Duistere Dame

Het klinkt alweer als een Suske en Wiske titel, maar het gaat alweer om een doodenge film van alweer de herrezen Hammer Film Studios, The Woman in Black (2012) van James Watkins. Daniel Radcliffe (Harry Potter, Horns) speelt hier een van zijn eerste hoofdrollen na zijn carrière als Harry Potter in de bijbehorende films. Verder ook nog Ciaran Hinds, die we nog kennen als Ceasar uit de serie Rome.
Het is een hele naargeestige film met karakters met nare achtergronden die een moeilijke taak moeten verrichten en daarbij ook nog allerlei natuurlijke en bovennatuurlijke tegenwerking krijgen. En een paar zeer effectieve, nare schrikmomenten. Zeker een aanrader voor een donkere winternacht.

De filmposter is al behoorlijk naargeestig.

Spoilers ahoi!

Arthur Kipps (Radcliffe) is een jonge weduwnaar die zijn vrouw verloor in het kraambed. Hij zorgt voor zijn jonge zoontje en is een junior medewerker van een notariskantoor. Op een dag krijgt hij de opdracht om de nalatenschap van een van de overleden cliënten van het kantoor, Mrs. Alice Drablow, op orde te brengen. Hij moet afreizen naar haar huis, Eel Marsh House, daar haar laatste testament opsporen en zorgen dat dat wordt uitgevoerd. Aangezien hij slecht functioneert sinds de dood van zijn vrouw, zegt zijn baas hem deze opdracht tot een goed einde te brengen, anders wordt hij ontslagen.

Arthur reist af naar het dorpje, waar hij vijandig wordt ontvangen, zodra duidelijk wordt dat hij naar Eel Marsh House moet. De volgende dag wil de lokale notaris (McMullan) hem wat papieren in handen duwen en hem terug naar de trein naar Londen brengen. Maar Arthur accepteert deze papieren niet, hij weet dat hij grondig onderzoek moet doen, anders wordt hij ontslagen. 

Arthur reist af naar het nabij gelegen Eel Marsh House. Het ligt midden in een zoutmoeras, dat iedere keer met het tij overstroomt. Het huis is alleen bij eb te bereiken. En de bezoekers zijn van de buitenwereld afgesloten wanneer het tijd hoog is. Daarbij zorgt de nabije zee ook altijd voor veel mist. Wanneer hij de dag alleen doorbrengt in het huis, komt hij er al snel achter dat er vreemde dingen gebeuren in het huis. Zo hoort hij vreemde geluiden, alsof er iemand anders aanwezig is in het huis. 

Ook ontdekt Arthur correspondentie waaruit blijkt dat Mr. en Mrs. Drablow een zoon hadden, die jong overleden is, zoals zoveel kinderen in het dorp jong overleden zijn. Nog later blijkt dat deze zoon geadopteerd was, de zoon van de ongehuwde Miss Jennet Humfrye, zuster van Mrs. Drablow. Mr. en Mrs. Drablow adopteerden de jongen omdat Miss Humfrye mentaal ongeschikt was om het kind op te voeden (of was het bewijs voor haar ongeschiktheid als moeder het feit dat ze niet getrouwd was?). Miss Humfrye was het hier niet mee eens en probeerde meermalen om haar zoon terug te krijgen, maar kennelijk lukte dat niet. 

Toen gebeurde er een ongeluk op de weg tussen het vaste land en Eel Marsh House, waarbij de jongen omkwam. Zijn lichaam ligt nog steeds in het moeras en er staat alleen een kruis om de plaats van het ongeluk te markeren. 

Arthur blijkt druk met zijn onderzoek, Mrs. Drablow hield er geen nette administratie op na. En tijdens zijn bezoekjes terug aan het dorp wordt steeds meer duidelijk waarom iedereen zo een hekel heeft aan Eel Marsh House en de mensen die daar op bezoek gaan. Men gelooft dat er een geest woont, die boos wordt wanneer de spullen in het huis verstoord worden. Uit wraak zet de geest dan de kinderen van het dorp aan tot spectaculaire zelfmoord (kinderen springen collectief uit het raam, wandelen collectief de zee in, drinken loog en zetten zichzelf in brand). 

Na verloop van tijd wordt het Arthur duidelijk dat de geest Miss Humfrye moet zijn. Zij mocht bij haar zuster inwonen, maar haar zoon niet meenemen. Na het ongeluk en zijn dood beschuldigde zij haar zus ervan de jongen met opzet te hebben laten verongelukken of in het moeras achter hebben gelaten om hem te laten sterven. Miss Humfrye pleegde daarna zelfmoord door zich te verhangen in de kinderkamer. Waarna zij ging spoken in Eel Marsh House. Iedere keer als zij gezien werd, was dat omdat zij de dood van een van de lokale kinderen aan het voorbereiden was.

Arthur vermoedt dat de geest het nu gemunt heeft op zijn zoontje. Dus hij wil de geest rust brengen voor zijn zoontje arriveert, voor een korte vakantie aan de Britse kust. Hij gaat op zoek naar de gezonken koets, haalt het (vrij goed gepreserveerde) lichaam van het zoontje uit het moeras. Hij legt dat eerst in de kinderkamer en daarna in het graf van Miss Humfrye (yep, een echt oud engels landhuis heeft een eigen begraafplaats op het terrein). Maar was dat genoeg om de geest rust te brengen? Arthur denkt van wel...